na głębokość więcej niż tysiąca metrów. Hess przedstawił interpretację rozwoju gujotów jako wulkanów <br>&lt;page nr=95&gt; Stale tworzona skorupa oceaniczna rozsuwa się na boki, a pośrodku ryftu powstaje pęknięcie. Zluźnienia w okolicach tego pęknięcia prowadzą do lokalnego zmniejszenia ciśnień na głębokościach, na których panują wysokie temperatury, a to prowadzi do przechodzenia magmy w ciecz i wylewania się jej w postaci lawy. W miarę przesuwania &lt;page nr=96&gt; się na zewnątrz od ryftu bazalt stygnie i obniża się dno. Wyniesione i ścięte przez erozję wulkany, stopniowo zanurzając się, stają się gujotami. Można przedstawić to w postaci równania pokazującego związek głębokości dna z jego wiekiem. Tempo przesuwania się dna