razu doskonale pływać. <br>Kiedy ja dorastałam, 21 lat było dla mnie tajemną granicą, po przejściu której miałam poczuć się pewnie w butach na wysokich obcasach i przestać zlizywać wciąż szminkę z warg. Oczywiście, nic takiego nie nastąpiło. Byłam trochę bardziej dorosła i poukładana w środku, ale wciąż czułam się jak ciecz, która przyjmuje kształt naczynia, do którego się ją wleje. Pytałam sama siebie - czy ja do diabła nigdy nie dorosnę, nie poczuję się kompetentna, odpowiedzialna i rozsądna?! To całe osiemnastkowe świętowanie "progu dorosłości" wydawało mi się mocno naciągane, skoro trzy lata później nadal czułam się jak nastolatka. Na szczęście, kiedy skończyłam