jaki umiał odtworzyć w swej pamięci.<br>Wtedy Dawid począł szukać kompasu. Biegał w biały dzień po wszystkich piętrach. Nawiedzał sąsiednie domy narażając się na postrzał przy przebieganiu ulicy. Chwytał nie znanych sobie ludzi za poły ubrań - kompas? Czy nie ma pan przypadkiem kompasu?<br>Wzruszali ramionami. Niektórzy sądzili, iż zwariował nader ciekawie. Byli tak skamieniali, że żaden głos z zewnątrz prawie nie dochodził do ich świadomości. Zadawali sobie natrętne pytanie: "Co będzie?" Zadawali je sobie za każdym oddechem. Głowy były próżne jak wnętrza olbrzymich dzwonów, rozbrzmiewające gromowym echem jednostajnych uderzeń: pytania i jedynej na nie odpowiedzi.<br>- Kompas? Czy nie ma pani kompasu