etycznych, <br>jakim jest 'struktura współodczuwania' ('wielkie miłosierdzie'). 'Nihilizm <br>paradoksowy' składa na człowieka brzemię odpowiedzialności za wszystkie <br>jego czyny, których nie może zrzucić na przeznaczenie. Nie ma żadnego <br>planu czy celu istnienia, w którym, chcąc nie chcąc, uczestniczymy. To my <br>nadajemy sens światu i wartość naszym działaniom. Nie pozostajemy jednak <br>w ciemności bez żadnego drogowskazu. Struktura rzeczywistości, której <br>&lt;page nr=312&gt;<br>częścią jesteśmy, a w której "jedno jest wszystkim, a wszystko jest jednym", <br>powoduje, że szukamy tej paradoksalnej jedności. Z naszej najbardziej <br>wewnętrznej natury wynika zdolność do współodczuwania i miłości. W tym <br>kontekście słowa Chrystusa: &lt;q&gt;"Miłuj swego bliźniego, jak siebie samego"&lt;/&gt; <br>przestają być niewykonalnym nakazem