Schował ją do kieszeni. Wybiegł uradowany na ulicę.<br>- Rozmyśliłem się! - krzyknął do zaskoczonego dozorcy. - Poszukam Hansa na komisariacie.<br>"Komendant się ucieszy" - myślał, idąc przez ciemne ulice miasta. Miał nosa do komisarza. Przyszłość jawiła mu się jak wiosenny wschód słońca nad gmachem Reichstagu.<br>Nieliczne światła rzucały na ściany odrapanych kamienic wielkie cienie.<br>W wąskim zaułku latarnia wyświetliła dla niego kobiece kształty. Biodra opięte krótką spódnicą. Buty na wysokich obcasach. Długie włosy. Ulicznica. Nabrał powietrza w płuca i wypuścił je z sykiem. To było to, czego potrzebował. Porządnego rżnięcia.<br>- Ile? - podszedł na wyciągnięcie ramienia.<br>Młoda, ruda, o wielkich oczach. Nie odpowiedziała. Uśmiechnęła się