nie jest wystarczająca, aby w pełni zakryć topografię podłoża. Są to często lodowce wyżynne (fieldowe), które występują np. w Norwegii, Argentynie (Patagonia).<br> Inną odmianą zlodowacenia pokrywowego jest lodowiec szelfowy (ice shelf, szelfowyj lednik), czyli pływający lub częściowo wsparty o dno lodowiec, spływający z lądu do morza w postaci płaskiej płyty cieniejącej w stronę czoła (fot. 2). Grubość lodowców szelfowych waha się w granicach 200 - 1300 m na linii gruntowania (grounding line), gdzie są całym spodem wsparte o dno, do ok. 50 - 400 m na morskim skraju, tworzącym pionowe, klifowe czoło, zwane też barierą lodową, gdzie następuje odłamywanie gór lodowych. Lodowiec szelfowy