dla nas czasem szczególnie trudnym, bo na stan wojenny nałożyła się ciężka choroba córki. I podczas gdy ja, siedząc w "internacie", zażywałem wątpliwego, ale jednak jakiegoś komfortu, że nie mogę nic, to właśnie Żona - wyrzucona z pracy i także z groźbą internowania nad głową ( musiała wziąć na swe barki cały ciężar choroby dziecka. Dziękuję Jej za to. Opatrzność, rękami polskich lekarzy i pomocą przyjaciół ze Szwecji, Francji i Niemiec, uchroniła nas od dramatu. Za to też jesteśmy wdzięczni. <br>Waldemar Kuczyński&lt;/&gt;<br><br>D&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Spis treści&lt;/&gt;<br>Droga do Stoczni Gdańskiej<br>W oku cyklonu<br>Dziennik ( część I<br>Związki wobec kryzysu<br>Ruch gospodarczej naprawy<br>Dziennik ( część II