podparcia, przy czym odległość R1 od krawędzi zostanie zachowana. Jest to pozycja o stabilności granicznej, najmniejsze zakłócenie spowoduje przewrócenie się. Pracy tej odpowiada różnica energii potencjalnej środka ciężkości w pozycji końcowej i początkowej. <br>Na rysunku 1.15 zilustrowano związane z tym obliczenia. Krawędź podparcia <br>wyznaczają punkty P1 oraz P2. Środek ciężkości znajduje się nad wnętrzem wielokąta podparcia. Wektor R1 poprowadzony jest od krawędzi wielokąta podparcia do środka ciężkości wzdłuż normalnej do odcinka P1P2 (rys. 1.15a). Kąt . jest nachyleniem płaszczyzny podparcia w stosunku do linii absolutnego horyzontu (prostopadłej do wektora grawitacji). Kąt pomiędzy wektorem R1, wskazującym środek ciężkości w tym pierwotnym