szablonowych quasi-orzeczeń psychologicznych, oraz na tych, którzy w trosce (?) o zgłębienie indywidualnej, niepowtarzalnej natury klienta, zwracającego się do nich o pomoc, odrzucili je jako mało przydatne w poznawaniu indywidualnej Osoby (uznając za grzech pierwotny wystandaryzowanie całej procedury badawczej, dyskwalifikujące test jako narzędzie pracy psychologa-humanisty). Także społeczeństwa różnych krajów co jakiś czas wypowiadały się (i wypowiadają - por. dyskusja o testach inteligencji dobrze zrelacjonowana przez Seligmana, 1995) - i to nie zawsze ustami czy piórami psychologów - krytycznie na temat testów. Chyba nie ma drugiego takiego narzędzia poznania, naukowego!, na temat którego napisano by tak dużo (w czym pokaźny udział mają niefachowcy), jak test psychologiczny