kolorowy <br>pas spiesznie, jakby uciekał, mijając ramy obrazów jak <br>granice światów. Padał w piasek pustyni i płynął <br>łodzią ciężką od ryb po wzburzonych falach turkusowej <br>wody, na brzegu nachylał się nad złożonymi na <br>chustach i noszach chorymi, wyciągał ręce po ofiarowane <br>mu przez matki niemowlęta. Odprowadzał błogosławiącą <br>dłonią myśliwych gnających co koń wyskoczy za <br>turem i, jako srebrna figurka, pozwalał się nieść <br>brodatym rycerzom. Nad drzwiami wchodził w cień chóru <br>i znikał na drodze wśród rżysk pustego jesiennego <br>pola.<br>- Święty Idzi nic w polu nie widzi.<br>Białozielona stanęła obok, mocny, świeży zapach <br>zerwanych dopiero co kwiatów rozszedł się wokół; <br>wchłaniał go chciwie i