cię sokiem wiśniowym - zagroziła Marylka. <br>- Zgadzam się - Hubert poprawił się na komodzie. - Zacznę od przypowieści, zawsze zaczynać należy od przypowieści. W pewnej wiosce koło Zgierza mieszkał starzec, który nigdy nie wchodził na czternaste piętro telefonicznego gmachu w Warszawie. Starzec ten byłby całe swe życie poświęcił izopurpurynie, gdyby tylko był wiedział, co to jest. <br>- A co to jest? - zapytała Gabi, gdy tymczasem Marylka uśmiechała się niepewnie. <br>- Nie wiem - przyznał się Hubert - mogę was jednak zapewnić, że byłaby to rzecz bardzo interesująca i wzniosła, gdyby tylko była. Ja twierdzę, że jej w ogóle nie ma, ale Łoś innego jest zdania. <br>- Hubercie... <br>- Starcem tym jednak nie