pracy to jednocześnie votum zaufania dla organizatorów czynu za właściwy wybór prac, za ich sens i celowość.<br> Pierwszy krok został zrobiony. Teraz należy poczynić przygotowania organizacyjne, by nie okazało się na miejscu, że jedna łopata przypada na pięciu pracujących, że brakuje łopat w ogóle, albo nikt tak naprawdę nie wie co trzeba zrobić, więc organizatorzy na prędce wymyślają jakąś pracę zastępczą, której sens i pożytek przy najlepszej woli trudno dostrzec. Elementarne zaniedbania organizacyjne zdyskredytują czyn nawet przy najlepszej woli biorących w nim udział. Jeżeli nie dla wszystkich starczy pracy, to nie będą pracować najbardziej leniwi, lecz skorzystają z okazji, by kpić z