wyrażania stanów uczuciowych, albo do tworzenia konstrukcyj od rzeczywistości niezależnych, jak to się dzieje we współczesnej nam poezji, gdzie przebywamy w rzeczywistości innej, rzeczywistości samodzielnych wyobrażeń. W filmie natomiast dotychczas realizm nie jest pustym dźwiękiem. Możliwe, że pod wpływem społecznej przebudowy słowo i film przyjmą na siebie inne zadania, ale cofnąć się od pewnej raz osiągniętej granicy komplikacji można tylko pod warunkiem powrotu na niższy szczebel kultury. <br> Przyjmując postawę obserwatora, człowiek z jednej strony wzbogaca swoje ubogie, wprzągnięte w kierat zróżnicowanej produkcji, życie, z drugiej strony reprezentuje, chcąc czy nie chcąc, pewną moralność. Moralność ta wypływa ze świadomego czy nieświadomego przekonania