konia i odjeżdżał.<br><br>- Jegor! A? Jegor! - wołała za nim Tekla wybiegając na ganek.<br><br>Ale Jegor wyrzekał się obiadu, rezygnował z dwóch kopiejek i wściekle wywijając batem, znikał w najbliższej uliczce.<br><br>Któregoś dnia, gdy wybiegłem na spotkanie ojca i usiłowałem wciągnąć Jegora do kuchni, Jegor widząc na podwórku stos porąbanego drzewa cofnął się:<br><br>- Macie swego robotnika, ja nie jestem potrzebny.<br><br>Dopiero na interwencję ojca wszedł i nie witając się z nikim, powiedział do Gawriły:<br><br>- Ty robotnik, a ja chłop. Gdzie nam jeść z jednej miski?<br><br>Gawriła poufale klepnął go po ramieniu:<br><br>- Sadisia, druże, nam oboim chuże! Wasza i nasza krew się leje