gdy grajek harmonista kończył melodię, zwracały w jego kierunku wesołe oczy i spocone twarze.<br>Sprzedawano mnóstwo rzeczy, a najwięcej kolorowych zabawek. Najczęściej to były takie koguciki na drucikach czy misternie rzeźbione kołyski. Bez wątpienia najpiękniejsze były konie na biegunach, wszelkiej maści. Były te proste, z samego drewna, i były te cudne, które miały oczy z kolorowego szkła, a grzywę i ogon z prawdziwego włosia. Niektóre miały nawet czerwoną lub żółtą uprząż, calutki rząd koński, uzda, siodło i wszystko, co się należy, stosownie do rozmiaru. Pański rarytas, i mała nadzieja, że ktoś je kupi, zwyczajnie za drogie. Ale każdy mógł je oglądać