tygodnie <br>zamknięte w ciemnej jaskini niby we wnętrzu srebrnego grobu. <br><br><br>Przed świętami Bożego Narodzenia przyszła do nas, <br>jak zwykle, ciocia Agnieszka po zabawki i słodycze dla "swoich <br>biednych". Towarzyszył jej piesek, gruby, czarny jamnik <br>Pik. Pik dobrał się do dziury pod progiem, odrzucił listwę <br>i połknął nasze dziecko: lubił bardzo cukier i wszędzie <br>potrafił go wywąchać. <br><br>W ten sposób zniknęła z mego życia jedyna pamiątka <br>po Sabince. <br><br><br><br>9.&lt;tit&gt;Ludzie odchodzą i przychodzą&lt;/&gt;<br><br>Bardzo się zmieniłam po chorobie. <br><br>Nie obserwowałam już życia dzieci na podwórzu. <br><br>Bałam się spojrzeć w ten jego kąt, gdzie na schodkach <br>prowadzących do prawej oficyny najczęściej siadywała <br>Sabinka