i W najbardziej w dniu przesilenia zimowego; latem zaś - w północnej części horyzontu, odsuwając się maksymalnie od wspomnianych punktów w dniu przesilenia letniego. Tak się składa, że dla szerokości geograficznej Aten (38°N) punkty wschodów i zachodów Słońca w dniach przesileń leżą na horyzoncie niemal dokładnie w odległości 1/3 ćwiartki koła (czyli 30°) od punktów E i W, co szybko musiało zostać dostrzeżone przez bystrych obserwatorów przyrody, jakimi byli antyczni żeglarze. W końcu Słońce było najważniejszym drogowskazem podczas żeglugi dziennej.<br>Kiedy już określono na horyzoncie punkty E-S, W-S, E-N i W-N, przypisując im starożytnym zwyczajem nazwy