poświęconym Arystofanesowi i refleksjom dotyczącym miejsca komizmu w dramacie), a z lektur autora Hamleta wydobywał inne inspiracje. Szekspir, przez Mickiewicza wprowadzony do polskiego romantyzmu, był bowiem nie tyle wielkim dramaturgiem, ile przede wszystkim patronem walki przeciw oświeceniowemu racjonalizmowi, walki o nową postawę poznawczą i o nowe widzenie świata. Nie przypadkiem cytat z wyszydzonego przez Śniadeckiego Szekspira służył za motto do ośmieszającej mędrca Romantyczności. (Motta z Szekspira pojawią się także w II części Dziadów i w szkicu O poezji romantycznej). Warto przypomnieć odpowiednie fragmenty o Szekspirze-dramaturgu z przedmowy do I tomu Poezji, by zwrócić uwagę nie tylko na to, co Mickiewicz