przyjmować u siebie - nawet w imię konkurencyjności i włączenia się w gospodarkę światową - działania piekielnej machiny "twórczej destrukcji", której pędowi nawet najbogatsze kraje nie potrafią już dotrzymać kroku. <br>Mimo to elity krajów Trzeciego Świata wybierają tę właśnie ścieżkę rozwoju. Łatwo można zrozumieć gwałtowną krytykę tej polityki, którą Kothari zawarł w cytowanej książce (1993). Proponuje on strategie rozwoju dla Indii opartą bardziej na upodmiotowieniu społeczeństwa, zdecentralizowanym planowaniu i promocji zatrudnienia niż na samym tylko wzroście gospodarczym; przywiązuje większą wagę do rozwoju regionów wiejskich i rynku wewnętrznego niż do eksportu. Spośród jego propozycji na uwagę zasługuje traktowanie zatrudnienia jako zasadniczego elementu polityki społecznej