sumptem poszczególne saskie pagi w wymiarze odpowiadającym liczbie wolnych i półwolnych mieszkańców. W takim właśnie, bez wątpienia zwyczajowo utartym trybie każdy z pagów miał według rozdziału 15 Kapitularza z 782 r. dostarczyć środki na uposażenie miejscowego kościoła. Pagenses musieli przeznaczyć na ten cel 2 łany ziemi i dostarczyć wspólnym sumptem czeladź w liczbie proporcjonalnej do swojej własnej liczebności: po jednym niewolniku i jednej niewolnicy od każdych 120 gospodarzy. Podstawą wymiaru świadczenia była w tym wypadku tak zwana długa setka.<br>Nie wszędzie trybut opłacano bydłem. Na Rusi surogatem pieniądza były skórki drobnej zwierzyny futerkowej. Tytułem trybutu politycznego, który zwał się tam po