celem staje się wzajemna pomoc. Pewne elementy tej fazy pojawiają się także jednak w treningu niedyrektywnym, gdzie po okresie dezorientacji i buntu następuje "przewrót kopernikański", który polega na zmianie obiektu centralnego. Poprzednio był nim trener; po uniezależnieniu się grupy centralną rolę przejmuje ona sama. Gdy trening nabiera orientacji terapeutycznej, poszczególni członkowie zgłaszają swoje problemy, których rozwiązywanie staje się wspólnym celem grupy. Następuje też przejście od zbiorowej odpowiedzialności ("zróbmy coś") do indywidualnej odpowiedzialności ("zgłaszamy własny problem"). Zajęcie czasu i uwagi grupy jest indywidualną decyzją poszczególnych osób, które są wewnętrznie motywowane do przedstawienia swojego problemu. Brak zaplanowanych struktur umożliwia naturalny (nie ingerowany) proces