kostiumu... <br><br><br>Patrzyłam na to obojętnie, bez strachu i bez wzruszenia, <br>tak jak na coś zupełnie codziennego i zwykłego. <br><br>Nagle jeden z człowieczków odłożył swoje zawiniątko, <br>rozpędził się i skoczył wprost na moją poduszkę. <br><br><br>Ale i teraz nie przestraszyłam się. <br><br>Mam gorączkę i to mi się przecież wszystko śni - pomyślałam. <br><br><br> Mały człowieczek patrzył na mnie chwilę <br>smutnie, a potem powiedział:<br><br>- Nie, to ci się wcale nie śni. Wyprowadzamy się. <br><br><br>I teraz przeraziłam się nie na żarty. <br><br>- Nie możecie się wyprowadzić! - zawołałam - Sabinka <br>by na to nie pozwoliła! <br><br>Ale człowieczek potrząsnął głową. <br><br>- Nigdy już nie zobaczysz Sabinki! - powiedział <br>surowo. - I to jest kara