między 3. a 6. rokiem życia. Okres ten ginie w niepamięci, trudno więc odtworzyć przeżycia związane z internalizacją zwierciadła społecznego i tworzenia się układu samokontroli - superego. Należy przypuszczać, że w tym okresie rozwoju lęk związany z utratą więzi społecznej (lęk społeczny) jest nawet większy niż w późniejszym życiu, gdy człowiek czuje się bardziej samodzielny i mniej zależny od swego społecznego środowiska. W dzieciństwie zerwanie więzi ze środowiskiem macierzyńskim jest równoznaczne z bezpośrednim zagrożeniem życia.<br>Poza tym działa tu dysproporcja między światem dorosłych a światem dziecka, która z wiekiem maleje, a w dzieciństwie stanowi przepaść nie do przebycia. Świat dorosłych jest dla