charakter <br>empiryczny. Sam fakt, że możemy myśleć o paradoksie, świadczy o tym, że <br>zasada niesprzeczności nie wyznacza granic myślenia. Kiedy w akcie myślenia <br>człowiek doświadcza niesprzeczności, wtedy ustanawia logiczne prawo <br>niesprzeczności. Jeśli jednak ma do czynienia z doświadczeniem sprzeczności, <br>jego myśl może podążyć w tym kierunku, i wtedy mamy do czynienia <br>z refleksją zgodną z 'logiką paradoksu'. Można więc dojść do wniosku, iż <br>myślenie samo w sobie nie jest ze swej natury ograniczone żadnym logicznym <br>prawem, ponieważ odbija w sobie jedynie prawa rzeczywistości, której <br>doświadcza. <br>Analiza nauk mistrzów zen, którzy konsekwentnie stosują 'logikę <br>paradoksu', jest dowodem na to, że logika ta