siedzącą, korzystając z silnie rozwiniętych pośladków. Siedzące małpy naziemne to częsty widok. Ich ulubionym zajęciem w tej pozycji jest iskanie, które rozwinęło się już na etapie życia na drzewach i które spełnia bardzo ważną funkcję utrzymywania spoistości grupy i podkreślania hierarchicznych różnic między osobnikami. Jeszcze inny użytek czynią z rąk &lt;orig&gt;dżelady&lt;/&gt;, podobne do pawianów duże małpy naziemne, żyjące w rozległych i nierzadko skalistych wyżynach abisyńskich. Siedząca &lt;orig&gt;dżelada&lt;/&gt; przyjmuje charakterystyczną wyprostowaną pozycję tułowia i manipuluje kłosami traw, wybierając szczególnie bogate w substancje odżywcze ziarna.<br>Dzięki więc zdolnościom nabytym w nadrzewnym etapie swej historii i zachowanym po przejściu do życia naziemnego, małpy mogą