Pan Kocowski nie majaczył we śnie. Uchylił powieki, z uwagą patrzył na Martę błyszczącymi gorączką oczyma. Wziął się już widać w garść. Za chwilę sprawiał wrażenie zupełnie wypoczętego. Drobny, na pozór wątły człowiek, skąd w nim tyle sił?<br> - Jakie dolary? Po co? - Już myślała o nowych, skomplikowanych poleceniach. - Nikogo nie da się przekupić, skoro nic nie wiadomo.<br> - Pieniądze są dla pani. To odprawa. I dla Surmówny. Nie wiem, co będzie ze mną. Czy uda mi się jeszcze kiedy tu dotrzeć? Co będzie z nami wszystkimi? Pani musi żyć. Pani jest młoda, ma obowiązki. Temu dziecku zabraliśmy ojca. Surmówna też ma życie przed