roku 1945. Na powrót "do siebie" czekali najufniej szarzy wygnańcy z ziem kresowych, którzy po odzyskaniu wolności i praktycznych lekcjach geografii ówczesnej Persji, Iraku, Palestyny i Egiptu ugrzęźli na długie lata w enklawach rozsianych po Wyspach Brytyjskich, w terminologii biurokratycznej określanych jako obozy, hostele i osiedla mieszkaniowe <foreign>(housing estates)</>. Oprócz dachu nad głową dawały one możność przystosowania się do warunków życia w nowym środowisku <foreign>(resettlement)</> i w przeciwieństwie do gett nie broniły kontaktów z tubylcami. Swobodę ruchów tamowała raczej nieznajomość angielskiego i więcej niż skromne zasoby finansowe. W okresie największego napływu uchodźców różnych kategorii w ok. 500 hostelach i obozach przeważali polscy zesłańcy