Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Polityka
Nr: 04.03 (14)
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2004
siebie.

Nie ulega przecież wątpliwości, że Jerry Falk, grany przez dwudziestoparoletniego Jasona Biggsa, to Allen z okresu jego debiutu estradowego, kiedy dopiero nawiązywał współpracę z telewizją i zaczynał chodzić na seanse psychoanalizy. Falk jest w filmie drugim narratorem, wyżalającym się prosto do kamery, który cierpi na większość allenowskich chorób: nie daje sobie rady z własnymi ambicjami (chciałby być pisarzem, a jest tekściarzem), z powodu niewyobrażalnej nieśmiałości ściąga na siebie lawinę nieszczęść, w tym niemrawego agenta, który obskubuje go z pieniędzy. Oraz zadaje się z nieodpowiednimi kobietami, przeważnie niezbyt utalentowanymi aktorkami, które już po pół roku przestają z nim sypiać, bo - jak twierdzi jedna
siebie.<br><br>Nie ulega przecież wątpliwości, że Jerry Falk, grany przez dwudziestoparoletniego Jasona Biggsa, to Allen z okresu jego debiutu estradowego, kiedy dopiero nawiązywał współpracę z telewizją i zaczynał chodzić na seanse psychoanalizy. Falk jest w filmie drugim narratorem, &lt;orig&gt;wyżalającym&lt;/&gt; się prosto do kamery, który cierpi na większość allenowskich chorób: nie daje sobie rady z własnymi ambicjami (chciałby być pisarzem, a jest tekściarzem), z powodu niewyobrażalnej nieśmiałości ściąga na siebie lawinę nieszczęść, w tym niemrawego agenta, który obskubuje go z pieniędzy. Oraz zadaje się z nieodpowiednimi kobietami, przeważnie niezbyt utalentowanymi aktorkami, które już po pół roku przestają z nim sypiać, bo - jak twierdzi jedna
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego