świętojańskie. Petesuchos zapędził wszystkich do wylewania wody. <br>Ale nie każdy potrafił wdrapać się z wiadrem na rozkołysaną drabinę, a już nikt <br>nie miał odwagi wyjść na smagany wiatrem i zmywany wodą pokład. Dopiero marynarze <br>skończywszy zwijanie żagli zajęli się tą robotą.<br> Tymczasem nadszedł wieczór. Brzeg Krety zniknął z oczu. Wiatr dął nie słabnąc. <br>Powietrze zaczęło się wypełniać mglistą szarością jakby niesionego przezeń <br>pyłu. Na chwilę zabłysło czerwone słońce i zaraz zgasło. Petesuchos spodziewał <br>się, że noc będzie lżejsza i że wiatr ustanie lub przynajmniej ucichnie. Gdyby <br>miał dąć z taką siłą przez całą noc, okrętowi groziłoby wyrzucenie na skały <br>Kaundy.<br> I