dotknąłby inaczej, jak po dokładnym ich strawieniu przez &lt;orig&gt;trichonymphae&lt;/&gt; &lt;orig&gt;campanulae&lt;/&gt;, co było specjalnością najstarszej kucharki profesora, tej, którą nazywał: Moja Stara i która pamiętała jeszcze czasy jego twardej i ciernistej młodości. Prof. Mmaa mógłby jeść codziennie tę potrawę, będącą jego ulubionym specjałem, wieńczącym cały obiad, i zdawało się, że wszystkie dania poprzednie spożywał jedynie po to, by jej się doczekać. Jakież więc było jego zdziwienie, gdy po ostatnim &lt;orig&gt;abdomenie&lt;/&gt;, zawierającym źdźbła trawy przetrawione przez &lt;orig&gt;protozoa&lt;/&gt; &lt;orig&gt;infusoria&lt;/&gt; z małą domieszką &lt;orig&gt;streblomastix&lt;/&gt; &lt;orig&gt;strix&lt;/&gt;, podano mu od razu deser, składający się z humusów złożonych ze sfermentowanych liści dzikiej akacji, słomy i kory drzewnej.<br> Prof