kto inny i dałby im własną domową cholerę?<br>Co innego też daje - myśli Adam, patrząc spod zmrużonych powiek na całą niedzielną scenę boiska. Co nieco widział od wiosny sam, więcej powiedział mu Siwy. W piątek wieczorem - prawie dwa dni temu. Już dwa dni - dziwi się w duchu, że było tak dawno. Kiedy wreszcie Siwy wrócił - wszedł do siebie - do izolatki dla każdego - i zobaczył siedzącego, czekającego, gotowego na wszystko Adama.<br>Piłka upadła tuż. Odrzucił ją szerokim ruchem ramienia, nie musiał wstawać, żeby znalazła się na środku boiska. Czemu, do cholery, nie urósł, kurdupel na sto pięćdziesiąt pięć ceem, skoro jest taki