zlokalizowaną podczas panowania Kazimierza Wielkiego). Dodajmy, że cykl ten naprawdę zakończy Wężyk dopiero dramatem Bezkrólewie I, obejmującym śmierć Kazimierza i zaręczyny Jadwigi z Jagiełłą.<br> Wszystkie powieści Wężyka są słabo fabularyzowaną relacją z wypadków dziejowych. Historia i fikcja nie zostały w nich zharmonizowane. Historyczność zredukowano tu do zewnętrznych rekwizytów, nadających piętno dawności obrazowi cnoty i wielkości Polaków. W planie fikcji pojawią się mniej lub bardziej izolowane atrakcyjne czytelniczo motywy i postacie, w typie turnieju, miłości od pierwszego wejrzenia, tajemniczej osoby pojawiającej się jako deus ex machina, przebranej dziewicy, oblężenia czy bitwy, uwolnienia porwanych panien, zdradzieckiego napadu etc. W sumie tkanka utworów stanowi