bo interesowali<br>się nim, kiedy go już dawno wśród żywych nie było...<br> I zdecydowałem się na to, co mnie kusiło nieodparcie.<br> - Wiesz, skoro trafiła nam się taka godzina szczerości... -<br>powiedziałem kładąc wszystko na jedną kartę.<br> - Chciałbym ci coś wyznać...<br> Chodzi o markiza de Sade...<br> - Kogo? - zamrugał oczami.<br> - Zaszczutego człowieka, markiza de Sade.<br> Zaszczutego pisarza...<br> - Daruj - odparł.<br> - Wiem, kto zacz.<br> Ale żadnych jego dzieł nie czytałem.<br> - Nie w tym rzecz.<br> Widzisz... - zacukałem się, czując, jak mi krew napływa do<br>twarzy, aby więc z tym skończyć, powiedziałem w pośpiechu: - Otóż ja<br>ciebie za niego uważałem...<br> Jesteś dla mnie, byłeś markizem deSade!...<br> Nie umiem