Według &lt;name type="person"&gt;Allana Lichtmana&lt;/&gt;, historyka z &lt;name type="org"&gt;Uniwersytetu Amerykańskiego&lt;/&gt; w &lt;name type="place"&gt;Waszyngtonie&lt;/&gt;, &lt;name type="person"&gt; Kerry&lt;/&gt; debatuje jak lis, który wie wiele drobnych rzeczy i zna wiele ścieżek, a &lt;name type="person"&gt; Bush&lt;/&gt; jak jeż, który wie, to co najważniejsze i trzyma się paru utartych dróg.<br>By ograniczyć pole manewru przeciwnika, przedstawiciele obu stron spędzili wiele godzin, negocjując warunki debat, a ich rozmowy zaowocowały obszernym, 32-stronicowym dokumentem. Określono w nim szczegółowo na przykład, jaka temperatura ma panować w pomieszczeniu (ponoć obóz &lt;name type="person"&gt; Busha&lt;/&gt; chciał wyższej temperatury, bo &lt;name type="person"&gt; Kerry&lt;/&gt; łatwiej się poci), na jakim papierze mogą robić notatki obaj kandydaci, jakie wymiary mają mieć pulpity, zza których będą przemawiać, a także