poruszania, nie pozwalając defensorowi na przyjęcie dogodnej pozycji. W pewnym momencie zwalnia, sprawiając wrażenie, jakby powietrze zgęstniało od upału, utrudniając tym samym ruch. Obrońca staje szeroko na nogach, wyciąga prawą rękę. Publika na moment zamiera w bezruchu, sekundy biegną nieubłaganie i wydają się trwać wieczność. Piłka w prawej ręce atakującego, defensor już prawie ją dotyka, opuszki palców wręcz muskają skórzaną powierzchnię... szybki balans ciałem, zręczne zgięcie nadgarstka połączone z wykrokiem w przód. Zdezorientowany obrońca stoi jak wryty, jednak za późno na poprawę ustawienia - piłka odbija się między jego nogami, twarz muska wiatr towarzyszący przebiegającemu napastnikowi. Publika gwałtownie podrywa się z uśpienia