kamienicy i, uznając to za swój sukces, więcej sprawą robaków nie zamierzała się zajmować. Nie zamierzała również zajmować się robakami jako takimi, choć w jakiś czas po odkaraluszeniu znów wszędzie ich było pełno. Pozostając w zgodzie ze swoim postanowieniem, nie przyjmowała ich istnienia do wiadomości. Temat robaków został dla niej definitywnie zamknięty. Nie tylko ich nie dostrzegała, ale nawet nie pamiętała, że w domu kiedykolwiek były robaki. Dlatego nocne krzyki Joanny wprawiały ją w bezbrzeżne zdumienie.<br>- Kto się rozbiegł? - pytała Joannę, nie oczekując odpowiedzi. - Coś ci się przyśniło. Idź spać, bo jutro będziesz nieprzytomna.<br><br>Joanna wychodziła czasem na podwórko, ze śmieciami