określania parametrów regulujących funkcjonowanie rynku cukru, musi być również za ten rynek odpowiedzialne. Historia prób przekształceń własnościowych przemysłu cukrowniczego w ostatnich dziesięciu latach może być podręcznikowym przykładem indolencji państwa przy wykonywaniu funkcji właścicielskich wobec przedsiębiorstw państwowych, marnotrawstwa, kapitalizmu politycznego. Przemysł, który był przez dziesiątki lat chlubą polskiej gospodarki, w trakcie dekady transformacji systemowej nie potrafił odnaleźć swojego miejsca w nowej sytuacji, rozrywany partykularnymi interesami partii politycznych i grup lobbystycznych.<br>To, co się stało z przemysłem cukrowniczym, jest przejawem logiki obowiązującej w gospodarce - raz silniej, raz słabiej - w całym okresie ostatniego dziesięciolecia. Interes ogólnonarodowy przegrywa łatwo z interesem różnych, często nie do