świata przez prowokowanie w nim podobnych łez, jakie sam wylewam.<br>Kategoria trzecia to ludzie z otoczenia. Tutaj świadomość "złego uszczęśliwienia" dochodzi do pełni. Chochoł melancholii jest obolały na skutek porażek. Teraz czyni on ze swego bólu podstawowy motyw dowartościowania swej osoby przez innych. Pojawia się ruch odsłaniający ten ból i delikatna próba kokietowania nim otoczenia, a potem narzucania go innym. Cierpienie wywyższa. Melancholia domaga się satysfakcji od innych. Polegać to ma przede wszystkim na uznaniu, że dusza chochoła jest w swym cierpieniu subtelniejsza od innych dusz, które tak cierpieć nie potrafią. Cierpienie ma wynieść człowieka ponad świat banału i dać mu