2004 r. w Wenezueli - głęboko podzielonej, wręcz rozdartej rządami Hugo Chaveza i poczynaniami nieokiełznanej opozycji - prezydent zdecydowanie wygrał referendum, które pozwala mu rządzić do 2007 r., tj. do końca drugiej kadencji. Dodajmy: ku zadowoleniu biedoty i wbrew antypatii kół liberalno-demokratycznych na całym świecie. Dla nich Chavez jest watażką, populistą, demagogiem, pyszałkiem, który rosnące wpływy z eksportu ropy naftowej przeznacza na cele socjalne, kupując tym samym głosy plebsu, zamiast mądrze je inwestować. Sprzedaje swojemu przyjacielowi Fidelowi Castro ropę po niższej cenie w zamian za 15 tys. kubańskich lekarzy i pielęgniarek, którzy mają zasilić wenezuelską służbę zdrowia. Liberalni komentatorzy z bezradną rezygnacją