zakorzenionych pędów nadziemnych. Poszczególne części jednego osobnika są wówczas w różnym wieku kalendarzowym oraz w niejednakowej fazie rozwoju.<br>Dynamikę populacji gatunków charakteryzujących się takimi właściwościami ocenia się na podstawie liczebności jednostek (modułów, ramet), z których jest zbudowany genet. Przyjmuje się wówczas za HARPEREM (1980), że wzrost organizmów modułowych jest procesem demograficznym. Wobec tego wzrost, spadek i stabilizację liczebności tych jednostek (np. pędy nadziemne z przynależnym mu segmentem kłączy) może być traktowany jako wskaźnik dynamiki populacji. W takich przypadkach na podstawie bilansu liczebności modułów lub ramet charakteryzuje się dynamiką populacji. HARPER (1977) sugeruje, że pozbawione jest podstaw oczekiwanie, że na podstawie poznania