powierzył Dymnej roli niewinnej, ślicznie zakochanej Stefci Rudeckiej, lecz rolę mało sympatycznej, wyniosłej arystokratki Melanii Barskiej. Decyzja reżysera spotkała się z niezadowoleniem wielbicieli aktorki.<br> Rozczarowani pozostali również krytycy - choćby Zygmunt Kałużyński. "Obsadzenie w roli hrabianki Barskiej -- pisał w Polityce 51/76 - Anny Dymnej, której reżyser nie dosyć pilnował, by była dęta jak wszyscy - spowodowało nierównowagę, bo ordynat powinien rzucić się na tę dziewczynę wesołą i ponętną, nie zaś ślęczeć nad zdesperowaną Stefcią. Gdy ta wreszcie umarła, następuje ulga - ordynat połączy się z apetyczną hrabianką, a i Ťordynacjať, nad której zaprzepaszczeniem martwią się zjednoczeni ziemianie, zostanie uratowana - bo była przecież zagrożona mezaliansem