stukniętym.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Zostaję sam. Po podwórku wałęsa się parę osób. Jackie, najmniejszy i najstarszy z neptunów, suchy, drobny, czerstwy staruszek, zbiera suche liście i nabija nimi fajkę. Powietrze jest czyste i przejrzyste. Słońce świeci. Policjant wałęsa się, jakby był jednym z przechadzających się po deptaku w uzdrowisku w czasie koncertu orkiestry dętej, &lt;page nr=230&gt; a nie pilnującym ładu i bezpieczeństwa. Wszystko to razem wygląda jak pantomima Ranek w Ciechocinku. Osoby: marynarz, ksiądz, policjant, dwie starsze panie, pan w alpakowej marynarce, bawiące się dzieci, dziewczyna. Wszystko to dość sztucznie i raczej źle zainscenizowane: znów doznaję, jak kiedyś, zdumienia, że tkwię w czymś takim. Przymusowe tkwienie