do zrozumienia, że są aktorami, na chwilę tylko przebranymi, że wkrótce ukłonią się, czekając oklasków za dobrze odegraną rolę, film - przynajmniej w obecnym stadium rozwoju - zaspakaja ciekawość cudzego życia, realizuje fantastyczny pomysł przekrajania kamienic, żeby zobaczyć, co jest w środku, jest czapką-niewidką, przy jej pomocy widzowi wolno iść śladem detektywa do spelunek portowych, wznosić się z lotnikiem w powietrze, uczestniczyć w zbrodni. Kiedy zapalą się światła, w jego wyobraźni odbywa się dalszy ciąg: wędruje z Chaplinem odchodzącym w głąb ekranu pustą szosą, już obmyśla jego dalsze wcielenia albo umieszcza na Broadwayu nigdy nie widziany romans, zlepiony ze strzępów własnych i