była Judith Lorber. Autorka była zdania, że reprezentanci kierunku reakcji społecznej niesłusznie pomijali zagadnienie etykietek dewiacyjnych, które ludzie przyczepiają sobie sami niezależnie od tego, czy ich społeczne otoczenie posiada informacje na temat ich odmienności czy naruszeń norm oraz tego, czy społeczna widownia faktycznie dokonuje naznaczenia.<br>Głównym przedmiotem zainteresowania Lorber byli dewianci nazywani przez Beckera dewiantami ukrytymi. Zdaniem autorki z dewiacją ukrytą mamy do czynienia wówczas, gdy ktoś uznaje, że postępuje niezgodnie z kryteriami swojej grupy odniesienia, lub gdy uświadamia sobie, że otoczenie będzie to postępowanie potępiało (choćby nawet danej osobie to postępowanie wydawało się usprawiedliwione). Dlatego dewiant ukryty, w obawie przed