prawa paradoksu, i odwrotnie. Tak więc, synteza dialektyczna Hegla jest <br>jednością przeciwieństw rozpatrywanych w ruchu, a synteza paradoksowa jest <br>jednością przeciwieństw w bezruchu. Płużański traktuje filozofię paradoksu <br>jako 'filozofię momentu' przeciwstawioną 'filozofii totalności', co nie zmienia <br>faktu, iż "moment opisywany przez nią i wyniesiony do rangi Absolutu, jest <br>jedynie momentem dialektycznym, funkcjonującym wraz z ciągłością jako para <br>przeciwieństw dialektycznej syntezy realizowanej w ruchu". Tymczasem <br>z punktu widzenia 'logiki paradoksu' w ujęciu Nishidy wszelki ruch odbywa się <br>wewnątrz paradoksu, jakim jest 'absolutnie sprzeczna samotożsamość'. Jest to <br>filozofia 'absolutnie sprzecznej samotożsamości' momentu i totalności. <br>&lt;tit&gt;6.5. 'NIHILIZM PARADOKSOWY' A "ŚMIERĆ METAFIZYKI"&lt;/&gt; <br>Vittorio Passenti