za wzór naszego Żywota Józefa.<br>Mimo że nie wiemy, co Rej czytał i co oglądał, możemy sądzić, że znał konwencje szesnastowiecznego dramatu i korzystał z nich w sposób samodzielny. Żywot Józefa zawiera w sobie pomieszane właściwości trzech typów teatru: teatru misteryjnego, teatru moralitetowego i - co najciekawsze - humanistycznego teatru szkolnego. Odróżniamy dialog jako gatunek literacki od dramatu, choć - jako się rzekło - granica między nimi nie była ostra. Z punktu widzenia poetyki humanistycznej i ówczesnej europejskiej praktyki teatralnej Żywot Józefa był z pewnością tworem nieczystym, hybrydycznym. Nie trzeba jednak w tym stwierdzeniu doczytywać się zarzutu. Nawiązywanie do różnych konwencji, także średniowiecznych, mogło być