jej dosiąść, jakby nie pamiętała że ją kocham. Ale Jasio przybiega i zdejmuje mnie z dziwnie spadzistego grzbietu mojej przyjaciółki. Zresztą nie boczymy się jakoś na siebie. Łączą nas przecież wspólne marzenia o krainie oddali, którą na tym świecie nieprędko znajdziemy.<br>Baśka jest koniem drugiej albo i trzeciej kategorii i dlatego jest mi<br>bliska, jak wszystko prawie, co małe i proste. Wielbię Milę, Lalkę i siwki,<br>i lubię miękkie dotknięcie ich czułych warg, kiedy ostrożnie zgarniają z <br>mojej dłoni kostkę cukru, ale nie wdaję się z nimi w pogawędkę. Siwki zaprzęgane bywają do jednej z dwóch karet, które po pańsku rozpierają