dyrektor.<br>- O, jawohl!... - i po raz pierwszy widziałem, jak docent się uśmiechnął. U takich ludzi wyrabia się z czasem dziwny stosunek do fachu. Miałem wrażenie<br>, że obaj są śmiertelnie znużeni, ale szczęśliwi. Dyrektor nawet zaczął coś podśpiewywać wedle swego frywolnego zwyczaju. Nałożył opatrunek w ciągu sekundy..."<br>Na sali operacyjnej był dławiący upał. Siostra przełożona ze zdenerwowania jeszcze się trzęsła, chora cicho przez sen jęczała. Rubiński chciał otworzyć okno, ale chirurg powiedział:<br>- Nie trzeba, nie trzeba, pan się może przeziębić - i wskazał na docenta.<br>Wtoczono wózek, siostra i sanitariusz przenieśli na niego chorą. Rubiński zauważył, że chirurg spojrzał na jej ciemną twarz