doczekałem się obu pań. Odłączyły się od wdowy, żeby swoim opozycyjnym widokiem nie mącić uroczystości. Renata nie starała się ukryć siwego pasma włosów nad czołem.<br>- Witam bohaterkę - powiedziałem. - Ciężko było w kazamatach?<br>- Nie siedziałam za lizusostwo jak ty kiedyś - odparła z wrodzonym taktem Renata.<br>- Jeszcze nie wszystko stracone - odparłem, dotknięty do żywego. - Jeżeli teraz pójdę siedzieć, to nie uwolni mnie zgon tatusia.<br>- Ty, Jasiu, stałeś się na starość bezczelny - odparła Renata przyglądając mi się badawczo. - Podobno wdałeś się w politykę?<br>- Tatuś odegra jeszcze ważną rolę w powojennym życiu - wtrąciła Tereska.<br>- Broń nas Boże od jego zdrowego rozsądku - parsknęła Renata.<br>- Tu nie miejsce