nich usuwani.<br>Wszystko to pociągało za sobą ważne dla Kościoła następstwa. Do początków IV w. chrześcijanie rekrutowali się zasadniczo z ludzi, którzy przeszli proces szczerego religijnego nawrócenia, przy czym przyjęcie chrześcijaństwa nie dawało im na ogół żadnych korzyści materialnych, obecnie było zupełnie odwrotnie. Właśnie nieprzyjęcie chrześcijaństwa zamykało dostęp do urzędów, dobrobytu i znaczenia. Staje się zrozumiałe, że w tych warunkach przyjęcie chrześcijaństwa nie zawsze szło w parze z wewnętrznym nawróceniem. Liczebność chrześcijan wzrastała ogromnie - w IV w. przystąpiło do Kościoła kilka razy więcej ludzi, niż przez 250 lat poprzednich - nie było to jednak równoznaczne ze wzrostem duchowym Kościoła. W IV w